„Pedagogika waldorfska w teorii i praktyce”

źródło: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego

Pedagogika waldorfska – pedagogika, której twórcą był Rudolf Steiner, alternatywna zobec oficjalnie obowiązującej. Nazwa „waldorfska” pochodzi od pierwszej szkoły dla dzieci robotników Freie Waldorfschule [„Wolna Szkoła Waldorfska”], założonej przez Rudolfa Steinera w 1919 przy fabryce papierosów Waldorf-Astoria w Stuttgarcie, na zaproszenie jej właściciela Emila Molta.

W 2017 roku na świecie było 1092 szkół i 1857 przedszkoli waldorfskich.

Głównym zadaniem tej pedagogiki jest żywe pielęgnowanie zrozumienia istoty człowieka i jego rozwoju w powiązaniu ze światem i społeczeństwem. Celem zatem jest przede wszystkim wspieranie wszechstronnego rozwoju dziecka, rozumianego jako rozwój trzech sfer: myślenia, uczuć i woli. Charakterystyczne dla pedagogiki waldorfskiej jest przywiązywanie dużej wagi do działań artystycznych (malowanie, rysowanie form, śpiewanie, gra na instrumentach, eurytmia), a także uczenia poprzez praktyczne działanie (prace ręczne, warsztaty – praca z drewnem, pielęgnacja ogrodu). Podkreśla się rolę rytmu w zdrowym kształtowaniu nauczania. Specyfiką szkół waldorfskich jest m.in: brak ocen; brak podręczników; edukacja zintegrowana na przestrzeni szkoły podstawowej, a nie tylko w młodszych klasach; charakterystyczny rytm dnia.

Rok wydania: 1998

Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego

Ilość stron: 132

Spis treści:

Wstęp 7
Rozdział 1 .. 10
O Rudolfie Steinerze i antropozofii

Rozdział 2 … 20
Ogólne prawa życia ludzkiego jako podstawa rozwoju człowieka w ujęciu Rudolfa Steinera

Rozdział 3 … 25
Na czym polega fenomen szkół waldorfskich?
3.1. Rola rytmu w nauczaniu waldorfskim. 31
3.2. Nauczanie w cyklach zajęć podstawowych … 34
3.3. Święta w ciągu roku 36
3.4. Eurytmia .. 38
Rozdział 4
Pedagogika waldorfska jako oferta edukacyjna dla współczesnej szkoly polskiej

Rozdział 5
Proces kształcenia i wychowania w szkole waldorfskiej
5.1. Plan nauczania w szkole waldorfskiej. 49
5.2. Zarys dnia pracy w szkołach waldorfskich. … 51
5.3. Nauczanie języka ojczystego i języków obcych w klasie pierwszej 53
5.4. Nauczanie matematyki (Rechnen – rachunki) 57
5.5. Nauczanie przyrody i geografii 65
5.6. O nauczaniu przedmiotów artystycznych i praktycznych. 70
5.6.1. Rysowanie form. 70
5.6.2. Malowanie. 74
5.6.3. Rzemiosło artystyczne. 76
5.6.4. Nauczanie muzyki 77
5.7. O nauczaniu religii. 79

Rozdział 6. 81
Praktyczne doświadczenia pracy w przedszkolach waldorfskich
6.1. O pracy pedagogicznej wprzedszkolach waldorfskich 81
6.2. O pracy pedagogicznej w przedszkolu waldorfskim w Krakowie … 89

Rozdział 7 .. 99
Praktyczne doświadczenia pracy w szkołach waldorfskich 7.1. O pracy pedagogicznej w szkole waldorfskiej w Berlinie 99
7.2. O pracy pedagogicznej w szkole Rudolfa Steinera w Warszawie .. 104
7.3. Próby steinerowskie w Gdańsku. 101

Rozdział 8 124
Praktyczne doświadczenia pracy w szkołach waldorfskich specjalnych w Niemczech
8.1. Rysowanie form – ćwiczenia terapeutyczne 127
8.2. O pracy pedagogicznej w szkołach waldorfskich specjalnych w Niem-czech … 129

Rozdział 9 136
O nauczycielu w szkolach waldorfskich

Rozdział 10 … 141
Kilka refleksji na zakończenie

Bibliografla .. 147
Załączniki 150
1. Przykład opisowego świadectwa ukończenia klasy I 150
2. Malowanie w klasie I … 152
3. Dwie bajki Ezopa 157
4. Przykłady opowiadań z przyrody i geografii .. 158
5. Przykłady opowiadań ze Starego Testamentu. 160
6. Przykłady zabaw paluszkowych. 163

Przeczytaj więcej na stronach Wydawnictwa Uniwersytetu Gdańskiego:

Możesz również polubić…

0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Powiadom o
guest
1 Komentarz
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Janusz.
Janusz.
1 rok temu

Taka trochę przypadkowa refleksja związana z czytaną właśnie wsrząsającą ksiązką Ernsta Klee, tłumaczoną przez
Krakowskie Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS: AUSCHWITZ o medycynie III Rzeszy i jej ofiarach. Na str 212 tej publikacji czytamy : „Rascher, wychowany w kulcie antropozofii (wolna szkoła Waldorfa), został w literaturze przedstawiony jako medyczny potwór. Lekarz-więzień Blaha z obozu w Dachau opisuje go jako sadystę, człowieka bezmiernie mściwego, ale równocześnie oczytanego, wykształconego, o nienagannych manierach.”

1
0
Would love your thoughts, please comment.x