8 grudnia – niepokalane poczęcie

autor: dr Giorgio Tarditi Spagnoli, intermediarius: B.S.

Zgodnie z pierwotną tradycją chrześcijańską, Maryja, jedyna w ludzkości, została poczęta wolna od grzechu pierworodnego.
Z punktu widzenia nauki duchowej oznacza to, że poczęcie Maryi przez jej ojca Joachima i matkę Annę odbyło się w „śnie inicjacyjnym”, tak że
wpływ Lucyfera został wykluczony podczas poczęcia. Symbolicznie odbywało się to za pomocą pocałunku, zewnętrznego znaku przekazywania tajemnic inicjacyjnych. Ta forma hierogamii czyli świętego małżeństwa powstała podczas epoki Atlantów i była celebrowana przez kapłanów siedmiu planetarnych Wyroczni. Miało to miejsce w V epoce poatlantyckiej, za sprawą kapłanów Misteriów, a sporadycznie aż do IV wieku n.e. W poprzednich pokoleniach dwoje dzieci Jezus, z Ewangelii Łukasza i Mateusza, przyszło na świat z dziewiczym poczęciem; poczęcie zostało tak przygotowane: jedno przez 77 pokoleń przez Natana, aby dotrzeć do Boga, a drugie przez 42 pokolenia przez Salomona, oba przechodząc przez Abrahama.

Święto Niepokalanego Poczęcia wieńczy pierwszy tydzień Adwentu, który jest poświęcony oczyszczeniu ciała fizycznego przez cnotę nadziei: nadziei na wyzwolenie ciała z jarzma materii, w którym się znajduje. Symbolicznie przypomina nam, że ludzkość, przezwyciężając wpływ Lucyfera w ciele fizycznym, powraca do swojego pierwotnego fantomu, pierwotnego ciała fizycznego, które wywodzi się z Tronów w starożytnym Saturnie i które dzięki Chrystusowi dopełni się w człowiekuduchu na przyszłym Wulkanie.
Zstąpienie Chrystusa do Jezusa z Nazaretu może być również uważane za niepokalane poczęcie, najwyższe, jakie można sobie wyobrazić w rzeczywistości. Chrystus umiera w światach duchowych i rodzi się w fizycznym ciele Jezusa.
Śnieg, który często występuje o tej porze roku, zewnętrznie reprezentuje tajemnicę niepokalanego poczęcia heksagramu. W rzeczywistości kryształy śniegu mają podstawowy kształt heksagramu, sześcioramiennej gwiazdy. Każdy punkt reprezentuje jednego z 6 Elohim, tych, którzy zjednoczyli
się z Chrystusem. W tym sensie 6 jest również liczbą Słońca, jak również liczbą stworzenia pierwotnego człowieka, jeszcze bez pierwotnego grzechu Lucyfera.
W ezoteryce heksagram symbolizuje najczystsze siły kosmiczne, nietknięte przez upadek, a więc egoizm. Poprzez symbolikę kwiatów istnieje biegunowość pomiędzy lilią, kwiatem o 6 płatkach, który reprezentuje czyste siły kosmiczne, a różą, kwiatem o 5 płatkach, który reprezentuje
indywidualne siły ludzkiej duszy.
Maria Sofia i grzech pierworodny Z przeszłości pochodzą siły dziedziczności Adama i Ewy. Kiedy nasi przodkowie zostali otoczeni materią, siły, które wcześniej swobodnie przepływały w ich duszach, rozpadły się w siły fizyczne: w ten sposób z animicznej ciągłości androgynicznego Adama Kadmona powstała genetyczna ciągłość fizycznego Adama i Ewy. Siły, które poprzednio rezydowały w czterech rzekach życia ziemskiego raju, teraz są w jedności z ziemią i krwią.
Ten element krwi jest nośnikiem duszy, ale od czasu wypędzenia, światło Lucyfera również w niej przebywa: przynosi wiedzę, owszem, ale oderwaną od miłości, tak że dusza, nie rozumiejąc, że to, co istnieje poza nią, jest odbiciem jej samej, pozostaje uwikłana w fizyczność. W ten sposób pragnienie uwolnienia się zamienia się w żądzę posiadania. Tak więc cena za wolne myślenie podarowane przez Lucyfera została zapłacona najwyższą ceną: z wyższego ja, będącego w jedności z łonem Elohim, przeszło ono do niższego ego, które jest jego projekcją rozbitą w materii. Ziemia i ludzkość zostały w ten sposób wygnane z boskiego życia.
To właśnie Syn i Jego Matka, których duch i dusza miały moc odkupienia „grzechu pierworodnego”, czyli aktu poznania wewnętrznego podmiotu wobec zewnętrznego przedmiotu.
Razem otworzyli drogę synowi marnotrawnemu, aby mógł powrócić do Domu Ojca. Aby ten ludzki i kosmiczny cud mógł zostać dokonany, ta część duszy, która została zachowana z pierwotnego Adama Kadmona, dwie niebiańskie dusze Adama i Ewy, zostały wcielone na Ziemi bez żadnego śladu pracy Lucyfera w nich. W nich było niepokalane poczęcie. Chrystus wcielił się ze sfery słonecznej poprzez Sofię. Przez to wydarzenie sama Zofia została przebudzona jako siostra, żona i matka Chrystusa.
Chrystus zstępuje w Jezusie z Nazaretu, Sofia w Maryi, matce Jezusa. Tutaj więc Drugi Adam oddaje siebie, aby boska zasada „ja” mogła być przywrócona w człowieku; podczas gdy Druga Ewa oddaje się, aby dusza znów mogła zrozumieć, że to, co boskie, jest na świecie. Dlatego też,
po przywróceniu zmartwychwstałego ciała Chrystusa-Jezusa, na Sofię-Marię zstępuje to, co z Lucyfera zostało odkupione przez Chrystusa na krzyżu: Duch Święty w dniu Pięćdziesiątnicy.
Tak więc przed Chrystusem wielcy nauczyciele ludzkości mogli polegać jedynie na siłach płynących z ich własnej krwi, a więc z duszy, na siłach dziedziczności. Ale po przyjściu Chrystusa i jego matki Sofii, to już nie linia krwi decyduje o możliwości przyszłej ewolucji duchowej, ale wzrost w duchu, który uwalnia od jarzma braterstwa krwi, rasy i płci. Rodzina jest zbiorem różnych duchów tej samej krwi; wspólnota jest zbiorem różnych krwi pokrewnych duchów.
Oto więc niepokalane poczęcie: ten święty obraz Adama i Ewy pozostał nietknięty przez otwarcie oczu Lucyfera, z którym łączy się duch Chrystusa, duch Słońca stający się duchem ziemi; oraz dusza Sofii, dusza Słońca stająca się duszą świata. Dusza Sofii jest kielichem, który przyjmuje Ducha Chrystusa: świętego Graala. To właśnie brak w nich „grzechu pierworodnego”, w połączeniu z wiedzą o wolnym człowieku, pozwala im zamienić ów „grzech pierworodny” na dar wolnej woli – wolną wolę. Zjednoczenie tego co najwyższe w Stworzeniu, wolności duszy, z tym co najwyższe istnieje poza Stworzeniem – wolą ducha.
Bez niepokalanego poczęcia nie może być mowy o dziewiczym poczęciu. Oto więc kosmiczny ideał który leży w sercu człowieka: aby stał się duchem zdolnym zstąpić do swej duszy, aby odkupić ją z jej niepokoju, aby mogła począć nieskazitelne myśli, prawdziwe dzieci ducha, zdolne odkupić otaczającą nas materię. Zrozumienie przedmiotu przez podmiot poprzez akt poznania.

www.giorgiotarditispagnoli.com
Dr Giorgio Tarditi Spagnoli jest wolnym badaczem nauki duchowej, Antropozofii założonej przez Rudolfa
Steinera. Łączy rygor naukowego badania przyrody z rozumieniem świata duszy i ducha, w człowieku i w
Kosmosie. Jest doradcą biograficznym i naturopatą.