Koronawirus a karma materializmu

T.K., 2021

W zeszłym roku (2020), na początku pandemii koronawirusa w internecie został opublikowany list otwarty z Sekcji Medycznej Goetheanum z poradami dotyczącymi postępowania z koronawirusem. Porady te wskazują, że przypadki chorobowe należy leczyć w spokojny, rozsądny sposób. W przypadku gorączki należy pozostać w domu i ograniczyć kontakty, z wyjątkiem kontaktu z lekarzem. Można użyć Meteoreisen, ale nie ma pewności, że to pomaga. To bardzo rozsądne rady, których warto przestrzegać.

Jednak wciąż jeden kluczowy element tej choroby nie został zauważony, należy podjąć głębszy, intuicyjny wysiłek, aby uświadomić sobie całe jej znaczenie. Koronawirus atakuje płuca, układ oddechowy. Sprawia, że płuca ulegają zwapnieniu, tak że nie mogą już oddychać.

Wdychając i wydychając, wymieniamy subtelną substancję powietrza z wszechświatem. Jest to ciągła wymiana materii między jednostką a uniwersalnością. Dowodzi ona w najbardziej oczywisty sposób, że indywidualność jest nieodłączną częścią wszechświata. Samodzielna istota ludzka, oderwana od świata przyrody i wszechświata jest tylko iluzją. Dlaczego więc ludzie zachowują się i myślą tak, jakby ta wspólnota indywidualności i uniwersalności była nieistotna?

Jest to karma materializmu. Kiedy ludzie w myślach i czynach oddalają się od natury i wszechświata, pojawia się wewnętrzna alienacja. Natura pragnie niejako powiedzieć: Jeśli ludzie nie chcą zachować wewnętrznej komunii duszy i ducha z naturą i wszechświatem, ta komunia staje się niemożliwa także na poziomie cielesnym i biologicznym. To jest konsekwencja wyobcowania duszy, jeśli dusza jest wyobcowana, nadejdzie czas, kiedy ciało również oddzieli się od natury. To nie przypadek, że pandemia pojawiła się wkrótce po pożarach w Australii, spowodowanych globalnym ociepleniem spowodowanym przez materialną działalność człowieka i konsumpcję niszczącą świat przyrody. Pożary znacznie zanieczyściły globalną substancję lotną, przez co oddychanie staje się trudniejsze, a wirus działa w ten sposób, aby jeszcze bardziej je utrudnić.

Nie jesteśmy jednak bezradni, w dzisiejszych czasach intensywnie działają duchowe siły światła i życia. Ukazują drogę do odkupienia grzechów ludzkości przeciwko naturze i przywrócenia harmonii między nią a ludźmi. Zjednoczenie z Chrystusowymi siłami życia w Duchu to nie tylko pomoc, której możemy oczekiwać dla siebie, ale także wewnętrzny obowiązek poszukiwania ratunku dla świata.

Świadomość i kontemplacja ścisłych związków indywidualnej jaźni z jaźnią uniwersalną jest sposobem na przywrócenie harmonii życia. Kiedy myślimy o sobie jako o części całości obejmującej uniwersalne ja, osiągamy wewnętrzną komunię ze światem natury i wszechświatem. Ciało natury jest ciałem Chrystusa, kiedy w naszych myślach i uczuciach jednoczymy się ze światem przyrody, jednoczymy się z Chrystusem. Nie jesteśmy już wtedy wyobcowani wobec natury, a przyroda nie jest już wyobcowana wobec nas. Wirusy nie mają już wtedy sprzyjających warunków w naszym ciele, ponieważ siły życiowe wszechświata i Chrystusa przenikają ludzkie ciało siłami światła, zapobiegając jego stwardnieniu i wyobcowaniu od eterycznych substancji natury.

Pomocna może być następująca medytacja nad indywidualną i uniwersalną jaźnią:

W pradawnych czasach ewolucji
W żywej aktywności kosmicznego snu
Indywidualna jaźń była jednością z uniwersalną jaźnią
Manifestując swoje istnienie w wiecznej istocie Słońca
Poprzez promieniowanie sił światła i życia w kosmosie

W eterycznym śpiewie planetarnych sfer
Indywidualne ja zstąpiło do świata natury z kosmicznych wyżyn
Aby odnaleźć swoją wewnętrzną istotę w strumieniu ziemskiej ewolucji
W przemijającej istocie w świecie przestrzeni i czasu

Chrystus zstąpił w strumień ziemskiej ewolucji
Aby zjednoczyć się z człowieczeństwem w świecie przemijania
Aby na nowo stworzyć komunię duszy ludzkiej z duszą kosmiczną

Chryste, przez swoją Śmierć i Zmartwychwstanie odkupiłeś indywidualną duszę ludzką
Spraw, aby komunia indywidualnej i kosmicznej istoty odrodziła się w mojej ludzkiej Jaźni
Aby moja dusza mogła zjednoczyć się z wieczną istotą wszechświata
W eterycznym śpiewie sfer planetarnych
Aby moje ciało stało się jednością z powszechnym ciałem natury
We wzajemnym ofiarowaniu substancji
W świętej komunii Jaźni indywidualnej i Jaźni wszechświata.

zobacz też: