Msza i Obrzęd Uświęcania Człowieka. Pochodzenie i znaczenie (1)
Lothar Peinemann, Wspólnota Chrześcijan, 25 listopada 2020
Słowo wstępu
W obliczu głębokiej ciemności płomień jednej małej świecy może zdać się niewiele znaczący. Ale siłę jego światła może docenić i poświadczyć każdy, kto w jego blasku przechodził przez mrok i komu ona zgasła.
W pierwszej połowie XX wieku to poczucie narastającej ciemności i potrzeby żywego światła wzrastało w sercach wielu mieszkańców Europy. Życie wymagało zmian na płaszczyźnie politycznej, ekonomicznej i społecznej. W obliczu ciężkich doświadczeń wiele obszarów życia wymagało przewartościowania. Życie religijne było jednym z nich. Budziło się pragnienie poznawania najwyższej Duchowej Istoty w poszanowaniu człowieczej godności i niezależności. W Niemczech działał w tym czasie Rudolf Steiner jako uznany filozof, społecznik i naukowiec. Grupa młodych studentów teologii zwróciła się do niego z pytaniem, o możliwość odnowienia życia religijnego. To, jak i kolejne pytania dały możliwość do wielu głębokich rozmów, spotkań i wykładów. Stało się jasne, że odnowienie chrześcijańskiej drogi religijnej musi opierać się oraz wypływać z wolności i odpowiedzialności każdego pojedynczego człowieka i jego indywidualnego związku z Chrystusem. Grupa ponad czterdziestu teologów ewangelickich i katolickich ze znanym i popularnym w Niemczech teologiem Friedrichem Rittelmayerem na czele oraz z pomocą Rudolfa Steinera powołała do życia w 1922 roku Wspólnotę Chrześcijan z Obrzędem Uświęcania Człowieka – drogą religijnego rozwoju dającą możliwość poznawania i przyznawania się do Chrystusa i do własnego duchowego pochodzenia.
Niezależnie od czasu i miejsca każdy człowiek dla orientacji w świecie, świecie własnego wnętrza i tym nas otaczającym potrzebuje światła; światła, które jak płomień świecy, rozjaśnia mrok.
Niniejsza publikacja może być ciekawą lekturą dla ludzi znających już różne formy mszy i chcących odnajdywać w nich punkty wspólne i różnice. Tekst bowiem szuka prawdziwych źródeł życia kultowego. Dla tych zaś, którzy szukają i w swej otwartości są zainteresowani nową formą życia kultowego być może stanie się iskrą, od której rozpali się wewnętrzny płomień.
Anna Kruczek
Lothar Peinemann jest emerytowanym kapłanem Wspólnoty Chrześcijan w Niemczech.
Artykuł ten ukazał się w latach 1986 do 1988 w Zeszytach Flensburskich.
W Polsce Wspólnota Chrześcijan istnieje od kilkunastu lat. Informacje spotkaniach można znaleźć na stronie internetowej http://wspolnotachrzescijan.pl oraz na https://www.facebook.com/wspolnotachrzescijan.
I. Nowy i stary obrzęd liturgiczny
Kto dopiero co poznaje Obrzęd Uświęcania Człowieka, nabożeństwo Wspólnoty Chrześcijan, spotyka w nim formę życia liturgicznego, która początkowo może wydać się mu obca, ponieważ człowiek spotyka się z rzeczywistością liturgii. Szczególnie w północnych Niemczech, gdzie istnieje wielowiekowa tradycja protestanckich nabożeństw opartych głównie na nauce i kazaniach, wielu ludzi nie znajduje właściwego dostępu do obrzędu liturgicznego. Natomiast w obszarze wpływów katolicyzmu obrzędowość liturgii jest znana ludziom, ponieważ przez kościół, szczególnie w postaci mszy, jest odprawiana od stuleci.
Jakie są najważniejsze cechy obrzędu liturgicznego?
Jest to zrytualizowana, na stałe wyznaczona struktura słów, która ma wiążący charakter. Obrzęd liturgiczny jest, można by rzec, nienaruszalną świętą rzeczywistością. Dlatego też…
przeczytaj więcej na stronie Wspólnoty Chrześcijan:
