Msza i Obrzęd Uświęcania Człowieka. Pochodzenie i znaczenie (2)
Lothar Peinemann, Wspólnota Chrześcijan, 25 listopada 2020
II. Istota liturgii
Przy dalszym zagłębianiu się w obrzęd kultowy (mszy czy Obrzędu Uświęcania Człowieka) zauważa się bardzo szybko, że w istocie składa się on z samych próśb. Jest jedną, wielką modlitwą. Modlitwą, nie luźno sformułowaną, wypływającą z chwili; lecz taką, która jest wlana w stałą strukturę „ciała słowa”. Do tej cielesności należą też wspomniane przedmioty, gesty, szaty i kolory, poprzez które wewnętrznie przeżyte procesy w czasie modlitwy nabierają zewnętrznego kształtu.
Jak powstaje i jaki ma sens taka „liturgiczna cielesność” dla odmawianej we wspólnocie modlitwy? Wyjaśnijmy to na podstawie głównej modlitwy chrześcijaństwa, Ojcze Nasz. Jak wiadomo modlitwa ta została ustanowiona przez samego Chrystusa. Sięga początków chrześcijaństwa, i mimo to nikomu nie przyszło do głowy, że układ słów modlitwy jest przestarzały czy skostniały. Przeciwnie, doświadczenia chrześcijaństwa w ciągłym obcowaniu z tą modlitwą pokazują, że nadana jej forma może się wciąż na nowo wypełniać życiem, o ile będzie ona praktykowana z właściwą wewnętrzną postawą. Tak dana postać i struktura tej głębokiej pra-modlitwy ułatwia i wspomaga nasze wznoszenie się do „Ojca w niebiosach”.
Od czego to zależy? Przecież możemy modlić się dowolnie i indywidualnie wybranymi słowami. Lecz słowa „Ojcze Nasz” pochodzące od Chrystusa, nie wyszły z…
przeczytaj więcej na stronie Wspólnoty Chrześcijan:
