Zwierzęta, które przewidują katastrofy

Rudolf Steiner – GA 159 – OBECNOŚĆ ZMARŁYCH – IX. Stosunek istoty ludzkiej do sfery natury i hierarchii – Praga, 13 maja 1915 r. 

Cały świat mineralny jest przeniknięty siłami, które wprawiają go w drgania, a których człowiek nie dostrzega. Zwierzę odbiera to delikatne drżenie, te siły w taki sposób, że odczuwa coś jako sympatyczne, a coś jako innego jako antypatyczne. Jeśli zwierzę np. przechodzi z jednego rodzaju gleby na drugi, to nie dlatego, że widzi to tak jak człowiek, ale dlatego, że coś jest tam dla niego trochę bolesne, że drobne ruchy odbijają się w nim, bo odczywa takj, jakby były one jego częścią. Jest to rodzaj instynktownego słyszenia jak słyszenie tego, dzieje się wewnątrz ziemi, to coś jak działanie węchu. Tak więc możemy powiedzieć: zwierzę postrzega sferę żywiołów.

Źródło: https://rsarchive.org/Lectures/GA159/English/UNK2013/19150513p01.html