Daniel Nicol Dunlop
źródło: Wikipedia
Daniel Nicol Dunlop (28 grudnia 1868, Kilmarnock, Szkocja – 30 maja 1935, Londyn) był szkockim przedsiębiorcą, założycielem World Power Conference i innych stowarzyszeń, a także teozofem-antropozofem. Był ojcem artysty Ronalda Ossory Dunlopa.
Dunlop urodził się 28 grudnia 1868 roku w Kilmarnock jako jedyne dziecko Alexandra Dunlopa i Catherine Nicol (1847-1873). Jego ojciec był architektem i kaznodzieją kwakierskim. Stracił matkę w wieku pięciu lat i został wychowany przez dziadka na wyspie Arran, gdzie nauczył się zawodu rybaka. Po śmierci dziadka z kolei wrócił do ojca w Kilmarnock, gdzie uczęszczał do miejscowej szkoły. Po ukończeniu szkoły odbył praktykę w firmie inżynieryjnej w Ardrossan, Ayrshire w zachodniej Szkocji.
Po pewnych różnicach zdań z ojcem, opuścił dom w 1886 roku, podejmując pracę w sklepie rowerowym w Glasgow. Przeniósł się do Dublina 1889, pracując dla handlarza herbatą i winem, gdzie zaprzyjaźnił się z poetami Æ (George William Russell) i William Butler Yeats, i stał się aktywny w Irlandzkim Towarzystwie Teozoficznym. Znał go również James Joyce, który wspomniał o nim w Ulissesie.
W 1891 r. ożenił się z Eleanor Fitzpatrick (ok. 1867-1932); został ojcem trójki dzieci: Ronalda Ossory Dunlopa, znanego malarza, oraz córek Edith, matki socjologa Michaela Younga, barona Younga z Dartington, i Aileen.
Dunlop przeniósł się do Ameryki i w 1896 roku został zatrudniony przez amerykańską firmę Westinghouse Electric Company, zostając później asystentem kierownika, a następnie kierownikiem jej europejskiego działu reklamy. W 1899 roku powrócił z rodziną do Wielkiej Brytanii w tym charakterze. W 1911 roku, wraz z Sebastianem Ziani de Ferranti i innymi, Dunlop pomógł założyć w Londynie Brytyjskie Stowarzyszenie Producentów Elektrycznych i Sprzętu Elektrycznego (BEAMA), które istnieje do dziś. Podczas gdy Ferranti został jego pierwszym przewodniczącym (do 1913 r.), Dunlop był najpierw sekretarzem, a później dyrektorem. Rok lub dwa po I wojnie światowej Dunlop zaczął organizować Światową Konferencję Energetyczną, prekursora Światowej Rady Energetycznej, która zebrała się po raz pierwszy 11 lipca 1924 r. i której został wybrany na przewodniczącego. Pod koniec życia został wybrany na niezależnego przewodniczącego Rady Uczciwego Handlu Elektrycznego (Electrical Fair Trading Council) i przewodniczącego rady wykonawczej Światowej Konferencji Energetycznej.
Jego praca dla teozofii
Wkrótce po wyjeździe z domu do Glasgow w 1886 r. Dunlop zaczął studiować dzieła z dziedziny okultyzmu i filozofii. Było to bardzo stymulowane przez jego przyjaźń z Æ i doprowadziło do ich związku na całe życie. Po przeprowadzce do Dublina został członkiem miejscowej loży Towarzystwa Teozoficznego. Wraz z Æ i Yeatsem uczęszczał na spotkania Towarzystwa Hermetycznego, a w 1892 r. założył czasopismo „The Irish Theosophist”, które redagował aż do wyjazdu z Dublina w 1897 r. do Stanów Zjednoczonych.
Kiedy w 1895 roku nastąpił rozłam w Towarzystwie Teozoficznym, Dunlop został członkiem Towarzystwa Teozoficznego w Ameryce, gdzie w pewnych odstępach czasu pełnił funkcję sekretarza jego przewodniczącej, Katherine Tingley. Pod koniec 1899 roku zrezygnował z członkostwa w Towarzystwie Teozoficznym w Ameryce, a być może został wydalony, dokumentacja jest w tej kwestii niejasna, i wstąpił do Towarzystwa Teozoficznego Adyar w Londynie. Opublikował wiele artykułów w „Theosophical Review” i „The Vahan”. W 1909 zainicjował Szkoły Letnie, regularne międzynarodowe spotkania z cyklami wykładów teozoficznych i imprezami, podczas których uczestnicy poznawali się bliżej. W 1910 r. założył Instytut Blavatsky’ego w Manchesterze, w tym samym roku, wraz z Charlesem Lazenby, czasopismo „the Path. Założył też własną lożę teozoficzną pod auspicjami Towarzystwa Teozoficznego pod nazwą „Light on the Path” i został jej prezesem.
Spotkanie z antropozofią
Dunlop po raz pierwszy zobaczył Rudolfa Steinera, gdy ten był jeszcze Sekretarzem Generalnym Niemieckiej Sekcji Towarzystwa Teozoficznego. Do Towarzystwa Antropozoficznego wstąpił jednak dopiero w 1920 r., kiedy to powołał do życia antropozoficzną „Grupę Wolności Człowieka”, którą kierował. Tutaj po raz kolejny wprowadził ideę, tym razem antropozoficznych Szkół Letnich, które zostały zrealizowane w 1923 i ponownie w 1924 roku. Po osobistym spotkaniu z Rudolfem Steinerem, obaj wyrazili swój intymny duchowy związek i szacunek dla siebie nawzajem. W 1928 roku zorganizował pierwszą i jedyną Światową Konferencję Antropozofii, a w 1929 roku został wybrany na Sekretarza Generalnego Towarzystwa Antropozoficznego w Wielkiej Brytanii. Pozostawał w zażyłej przyjaźni z Eleanor Merry (1873-1956), która wspierała jego pracę, szczególnie po śmierci jego własnej żony Eleanor w 1932 roku. W wyniku konfliktów i walk o władzę w Generalnym Towarzystwie Antropozoficznym, które doprowadziły do jego rozłamu w kwietniu 1935 r., Dunlop został wydalony wraz z kilkoma innymi czołowymi członkami i wkrótce potem zmarł na zapalenie wyrostka robaczkowego. Dunlop zaciągnął pomoc kolegi antropozof Walter Johannes Stein w nadziei na założenie Światowej Organizacji Gospodarczej, ale jego śmierć uniemożliwiła to.
