Inteligencja a świat zewnętrzny – metamorfozy duszy

Rudolf Steiner GA 59 – Metamorfozy duszy – Ścieżki doświadczenia Tom 2: Wykład 5 – Choroba i uzdrowienie – Berlin, 3 marca 1910 r.

(…) „Inteligencja nie jest czynnikiem decydującym; nasz obecny intelekt jest obecny także u tych, którzy popełniają największe szaleństwa. Nie brakuje więc inteligencji. Brakuje natomiast dostatecznie dojrzałego doświadczenia zdarzeń. Gdy tylko inteligencja ustanawia coś, co wydaje się prawdopodobne i wygodne dla jej wąskiego, ograniczonego doświadczenia, może popaść w dysharmonię z rzeczywistymi wydarzeniami zewnętrznymi, a wtedy wydarzenia zewnętrzne rozpadają się wokół niej. Istnieje bowiem związek między ciałem fizycznym a światem, który człowiek stopniowo nauczy się rozpoznawać i pojmować za pomocą sił, które już dziś posiada. Będzie to jednak w stanie uczynić dopiero wtedy, gdy zgromadzi i przyswoi sobie doświadczenia świata zewnętrznego. Wówczas harmonia, która rozwinie się w wyniku tych doświadczeń, nie będzie stworzona przez żaden inny intelekt niż ten, który posiadamy dzisiaj; ponieważ właśnie w teraźniejszości nasz intelekt rozwinął się do pewnego stopnia. Jedyne, czego brakuje, to dojrzewanie doświadczenia. Jeśli dojrzewanie doświadczenia nie odpowiada temu, co zewnętrzne, wówczas człowiek staje się dysharmonijny ze światem zewnętrznym i może być załamany wydarzeniami w świecie zewnętrznym.