Istota człowieka i jego przyszła ewolucja – przeszkody w życiu

Rudolf Steiner – GA 107 – Istota człowieka i jego przyszła ewolucja – Choroba i karma – Berlin, 26 stycznia 1909 r. Intermediarius: B.S.

„Każde działanie człowieka, które krzywdzi inną istotę lub stworzenie, albo w ogóle świat, przeszkadza czyniącemu w jego rozwoju. To właśnie oznacza pielgrzymka życia, że pierwotna siła duszy, przechodząc z wcielenia do wcielenia, jest nastawiona na dalszy rozwój. A rozwój ten przebiega w taki sposób, że człowiek niejako zawsze stawia przeszkody na swojej drodze. Gdyby ta pierwotna siła była jedyną działającą – to właśnie ta siła ma sprowadzić duszę z powrotem do tego, co duchowe – człowiek potrzebowałby tylko bardzo krótkiego czasu na ziemi. W takim przypadku cała ziemska ewolucja poszłaby zupełnie innym torem, nie osiągnęłaby również swojego celu. Nie wolno wam myśleć, że człowiek byłby lepszy, gdyby nie stawiał żadnych przeszkód na swojej drodze. Tylko przez stawianie sobie tych przeszkód rośnie on w siłę i zdobywa doświadczenie, bo właśnie likwidowanie i pokonywanie tych przeszkód uczyni go silną istotą, którą musi się stać do końca ziemskiej ewolucji. Jest to całkowicie zgodne z ziemską ewolucją, że stawia on kamienie na swojej drodze. Gdyby nie musiał zebrać siły do usunięcia tych przeszkód, nie zdobyłby tej siły w ogóle. Wtedy świat byłby uboższy. Musimy całkowicie pominąć dobro i zło związane z tymi przeszkodami i patrzeć wyłącznie na mądrość świata, która od samego początku zamierzała, że człowiek powinien mieć możliwość stawiania sobie przeszkód w ziemskiej ewolucji, aby usuwając je mógł zdobyć siłę na później. Moglibyśmy nawet powiedzieć, że mądre kierownictwo świata pozwoliło człowiekowi stać się złym i dało mu możliwość wyrządzenia krzywdy, żeby w naprawieniu krzywdy i pokonaniu zła mógł stać się silniejszy w toku rozwoju karmicznego, niż stałby się, gdyby osiągnął swój cel bez wysiłku. Tak właśnie powinniśmy rozumieć znaczenie i uzasadnienie przeszkód i utrudnień.