Jakimi ludźmi byli Celtowie? 

Rudolf Steiner, OD SYMPTOMU DO RZECZYWISTOŚCI W HISTORII WSPÓŁCZESNEJ, GA 185, Wykład IX , 3 listopada 1918 r., Dornach. Intermediarius: B.S.

Choć bardzo zróżnicowani pod wieloma względami, mieli jedną cechę wspólną – wykazywali niewielkie zainteresowanie relacjami między naturą a człowiekiem. 

Wyobrażali sobie człowieka jako odizolowanego od natury. Interesowali się wszystkim, co dotyczy człowieka, ale nie interesowali się tym, w jaki sposób człowiek jest związany z naturą, jak człowiek jest jej integralną częścią. 

O ile na przykład na Wschodzie, w bezpośrednim przeciwieństwie do celtyzmu, zawsze odczuwa się głęboko związek człowieka z naturą, że człowiek jest w pewnym stopniu wytworem natury, jak to pokazałem w przypadku Goethego, o tyle Celt miał niewielkie zrozumienie dla relacji między naturą ludzką a naturą kosmiczną. 

Miał silne poczucie wspólnego sposobu życia, życia wspólnotowego. Ale wśród starożytnych Celtów to życie zbiorowe było zorganizowane na autorytarnej zasadzie przywódców i podwładnych, tych, którzy dowodzili i tych, którzy byli posłuszni. Zasadniczo jego struktura była arystokratyczna, antydemokratyczna, i w Europie można to prześledzić do celtyckiej starożytności. Była to organizacja oparta na arystokracji i to był jej podstawowy charakter.

źródło:

https://rsarchive.org/Lectures/GA185/English/RSP1976/19181103p01.html