Poznanie biografii z punktu widzenia wiedzy antropozoficznej

przez admin · 15 lipca 2022

na podstawie książki Ujmij życie w swoje ręce autorstwa Burkhard Gudrun, B.S.

Podejście antropozoficzne do biografii to duchowy światopogląd człowieka, mający zastosowanie m.in. w edukacji, medycynie, architekturze, sztuce. Szczególnie w ramach swojego światopoglądu na człowieka i jego rozwój duchowy Steiner wprowadził badania biograficzne ludzi w okresach 7 lat, oraz badania temperamentu. Rozwój można postrzegać trójdzielnie, mówiąc o dojrzewaniu fizycznym, umysłowym i duchowym.

Oznacza to, że w pierwszych trzech okresach (od 0 do 7 lat, od 7 do 14 i od 14 do 21) główny nacisk kładzie się na konsolidację ciała fizycznego człowieka, a tematem przewodnim jest poznanie życia, w które się wcielamy. Następnie, gdy nasze organy i ciało są już skonsolidowane, rozpoczyna się rozwój duszy, między 21 a 42 rokiem życia. Na tym etapie dominuje akceptacja życia i praca nad tym, po co się przyszło na ten świat. Wreszcie między 42 a 63 rokiem życia (i później) następuje okres rozwoju duchowego, w którym rozpoczyna się podsumowanie życia, gdzie dusza jest oddana na służbę jaźni, aby mogła wyrazić siebie wraz z cnotami pokory, akceptacji i miłości. Krótko mówiąc, Antropozofia proponuje ewolucyjną ścieżkę rozwoju człowieka, dzieląc nasz pobyt w świecie na trzy etapy: wcielanie się i rozwijanie naszego wehikułu w świecie, którym jest nasze ciało fizyczne; następnie akceptacja naszej rzeczywistości i wnoszenie do świata tego, co przyszliśmy tu dać; i wreszcie zdolność wyrażania w świecie naszego ducha i jego właściwości.

Pierwszy okres; od 1 roku do 7 lat.

W tym okresie rodzi się ciało fizyczne dziecka, co jest bardzo ważne ze względu na ciążę dziecka, ponieważ choroby występujące w tym okresie będą w dużej mierze skutkiem tego, jak przebiegała ciąża matki. Dwa procesy, które zachodzą w wieku około 3 miesięcy, są również fundamentalne: po pierwsze, rozwój psychomotoryczny dziecka, a po drugie, choroby, które można rozumieć jako wojnę na śmierć i życie: często u dzieci występuje wysoka gorączka, ponieważ dziecko przekształca substancje matki w swoje własne. Im wyższa gorączka u niemowlęcia w dzieciństwie, tym większe prawdopodobieństwo, że nie będzie ono cierpiało na choroby autoimmunologiczne, gdy dorośnie. Kontynuując rozwój psychomotoryczny, moment, w którym dziecko zaczyna chodzić w pozycji pionowej, jest również fundamentalny, ponieważ jest przejawem indywidualności dziecka, jego indywidualnego „ja”. Najważniejszym organem w tej sekcji jest układ nerwowy, ponieważ to dzięki niemu dziecko rozwija umiejętności percepcyjne, zarówno w zakresie naśladowania, jak i dotyku, ruchu i równowagi. W tym celu należy zachęcać dziecko do zabawy. Kolejnym podstawowym elementem jest dawanie ciepła, ponieważ pełni ono podwójną funkcję: po pierwsze, na poziomie fizycznym jest odczuwane jako ochrona, a na poziomie psychicznym jest odczuwane w taki sposób, że dziecko czuje, że jest ważne dla dorosłego, co daje mu pewność siebie w środowisku zewnętrznym, a to z kolei prowadzi do wysokiego poziomu pewności siebie. Dla dziecka najważniejsze jest doświadczanie rzeczywistości zgodnie z hasłem: „Świat jest dobry„, gdzie może ono badać, bawić się i doświadczać otaczającego go świata w sposób pozytywny i wiarygodny.

Drugi okres; od 7 do 14 lat.

Około 6 roku życia dziecko zaczyna tracić zęby mleczne: oznacza to, że rozpoczynają się zmiany w organizmie oraz że system nerwowy dziecka jest już rozwinięty i gotowy do rozpoczęcia nauki szkolnej. W tym okresie zaczyna się kształtować temperament, który może być choleryczny (ogień), sangwiniczny (powietrze), melancholijny (ziemia) lub flegmatyczny (woda) … Każdy temperament ma pewne cechy behawioralne, sposób odnoszenia się do świata, sposób przeżywania doświadczeń i wiele innych cech. Innym fundamentalnym aspektem tego okresu jest zdolność lub możliwość nabywania nawyków, które obejmują nie tylko spanie, jedzenie czy pracę, ale mogą to być nawyki szacunku, niekrytykowania, rozumienia i przebaczania, między innymi. Dlatego tak ważne jest, by rodzice i nauczyciele potrafili zachęcać do tych nawyków i je kultywować. Około 9 roku życia rozpoczyna się tak zwane odczuwanie własnego „ja”, które otwiera dziecko na świat oparty na uczuciach: odczuwanie sympatii i antypatii, odczuwanie siebie na zewnątrz i siebie wewnątrz, a tym samym zaczynanie doświadczania uczuć. Można to wyraźnie zróżnicować w przypadku młodszych dzieci, gdzie wszystko należy do wszystkich: tu zaczynają się granice biegunowości. Wreszcie całkiem możliwe, że będzie to poszukiwanie duchowe, w którym będzie on szukał religii, aby znaleźć to połączenie, tę moc, aby ponownie połączyć się z tym, z czym był zjednoczony przed wcieleniem.

Trzeci okres: od 14 do 21 lat.

W tym okresie następuje zróżnicowanie w zachowaniu chłopców i dziewcząt: dziewczęta stają się introwertyczne, podczas gdy chłopcy rozpoczynają etap buntu. Na tym etapie kładzie się nacisk na myślenie w celu poznania świata: wcześniej dziecko tylko zapisywało informacje, ale teraz bardziej aktywnie je przetwarza i omawia. Zaczyna też świadomie poszukiwać przyjaciół, których chcą mieć, nawiązując ważne związki karmiczne. Podejście młodych ludzi do muzyki jest również bardzo powszechne w tym okresie, ponieważ jest to dla nich sposób na połączenie się z duchowością w bardziej subtelny sposób. Kluczowym wydarzeniem jest pojawienie się w wieku 18 i pół roku pierwszego węzła księżycowego: są to kosmiczne podróże, podczas których słońce, księżyc i ziemia znajdują się w tym samym miejscu, co w momencie naszych narodzin. W tym węźle pojawia się pytanie: „Po co przyszedłem na świat?” To pytanie może tłumaczyć wysoki odsetek studentów pierwszego roku w tym wieku, którzy rozpoczynają karierę zawodową, nie mając jasności, co do tego, co chcą robić, i zmieniają wybór na bardziej zgodny z ich powołaniem.

Czwarty okres: od 21 do 28 lat.

Jest to okres eksperymentowania: posiadania różnych doświadczeń, od różnych podróży po różne prace. Poszukuje się potwierdzenia przez przyjaciół i karierę. Kładziemy nacisk na spokój wewnętrzny, dzięki któremu przejmiemy odpowiedzialność za przestrzeń, w której żyjemy. Oznacza to, że poprzez proces stabilizacji będziemy w stanie dostosować się do ograniczeń, które poznamy w tym świecie, który się otwiera, poza szkołą i tym, co znane. W wieku 28 lat zaczyna się kryzys talentu, czyli moment, w którym kończy się inspiracja, a zaczyna praca. Oznacza to, że wydarzenia, które kiedyś były powszechnie łatwe do osiągnięcia, przestają płynąć i trzeba włożyć więcej wysiłku, aby osiągnąć swoje cele. Przypomnijmy, że poprzednie trzy okresy były okresami cielesnymi, w których byliśmy bardziej chronieni i towarzyszyła nam boskość, ponieważ nasza cielesność się rozwijała. Z drugiej strony, w czwartym okresie rozpoczęliśmy już rozwój psychiczny, w którym nadszedł czas, aby przejąć kontrolę nad życiem za pomocą tego, co wykuwaliśmy wcześniej, aby wzmocnić się w oparciu o własne zasługi i wysiłek, ponieważ teraz jesteśmy zdani tylko na siebie, tak jakby to było pchnięcie ze strony wszechświata w kierunku dorosłości. Jest to dobry czas, aby zastanowić się nad tym, jak doświadczamy świata i jak doświadczamy samych siebie, zgodnie z poprzednim podejściem, w którym zmierzamy ku dorosłości i przejmujemy odpowiedzialność.

Piąty okres: od 28 do 35 lat.

W tym czasie znajduje się to, co nazywamy miejscem karmicznym: jest to miejsce, w którym robimy to, po co przyszliśmy, razem z ludźmi, z którymi musimy to robić. Można zauważyć, że cykl ten znajduje się w środku rozdzielenia ciała i ducha, co wywołuje doświadczenie oto jestem: ziemskie ego zostaje umieszczone na ziemi i rozpoczyna się nostalgia za tym, co niewyżyte, ale jednocześnie otwarcie na duchowość. Ponieważ ziemskie ego znajduje się w środku rozwoju cielesnego i duchowego, leczenie uzależnień po 33 roku życia jest bardzo trudne. Dzieje się tak dlatego, że rozpoczynają się nowe etapy rozwoju człowieka, w których kładzie się nacisk na organizację człowieka w dzisiejszym świecie: uzależnienie staje się wtedy częścią tej organizacji ziemskiego ego osoby i jest bardzo trudne do resocjalizowania.

Szósty okres: od 35 do 42 lat.

Ten okres przynosi nam drugi węzeł księżycowy, który pojawia się w wieku 37 lat. Tym razem zmusza nas do zastanowienia się, czy robimy to, co mamy do zrobienia w tym życiu: budzi lub pobudza koncepcję autentyczności, która polega na umiejętności uznania, że istnieją problemy, że nie jesteśmy doskonali; pozwala nam przyjąć to, co dzieje się wokół nas i być w stanie przejąć nad tym kontrolę. W tym okresie często doświadczamy przebaczenia rodzicom, a równolegle z tymi doświadczeniami rozpoczyna się zmiana w ciele fizycznym. Podstawowym zadaniem jest to, aby nasza dusza nie rozpadła się wraz z ciałem, ale abyśmy mogli się w tym procesie umocnić i potraktować go jako szansę: moje ciało się rozpada, ale moja dusza się wyłania, przygotowując nas do następnego okresu – czasu rozwoju duchowego.

Siódmy okres: od 42 do 49 lat.

Tutaj rozpoczyna się rozwój duchowy, który zasadniczo daje nam zdolność głębszego spojrzenia na rzeczy, bez wikłania się w nie: fakty można łatwiej oddzielić, zachowując obiektywizm i dystans. Planeta Mars wnosi do tego okresu energię mobilizującą, która daje siłę do rozwiązania problemów z poprzedniego okresu, otwierając nowe drogi kreatywności, aby odpowiedzieć na pytanie, czy robimy to, co powinniśmy robić. Inną twórczą energią, która pojawia się równolegle, jest początek menopauzy, który może przejawiać się zasadniczo na dwa sposoby tworzenia: pierwszy to, że kobieta rodzi w tym wieku swoje ostatnie dziecko. Innym rozwiązaniem w kierunku tej energii jest wykonywanie innych zawodów, innych prac, tworzenie projektów, zakładanie innych firm itp. Można to również rozumieć jako wybuch twórczej energii, która utrzymuje osobę aktywną i pełną wigoru, zarówno mężczyznę, jak i kobietę, w tym czasie , co pasuje jako rozwiązanie węzła księżycowego z poprzedniego okresu. Wreszcie, bardzo ważny jest kontrast z młodością, dlatego często widuje się ojców i matki, którzy zaczynają rywalizować ze swoimi dziećmi, aby nie doświadczyć tej naturalnej dekadencji cielesnej człowieka.

Ósmy okres: od 49 do 56 lat.

Na tym etapie naszego życia pojawia się nowa „serdeczność”, to znaczy nowy sposób, w jaki serce łączy się ze światem, oparty na zaangażowaniu i współczuciu; są to wyższe pojęcia więzi, które pokazują nam obecność ducha na tym etapie życia. Tutaj oddaje się siebie drugiemu człowiekowi , tak jak w przeszłości formowaliśmy się, aby móc to zrobić w całości. W wieku 55 i pół roku pojawia się trzeci węzeł księżycowy, który daje nam energię do introspekcji w kierunku dwóch drzwi samowiedzy: pierwsze to pytanie, czy zrobiliśmy to, co musieliśmy zrobić, a drugie – co możemy jeszcze zrobić?

Dziewiąty okres: od 56 do 63 lat.

W tym czasie często występuje poszukiwanie samotności, być może napędzane energią Saturna, który przynosi swoją duchową mądrość i przewodnictwo. Pozwala to również na dokonanie syntezy tego, co przeżyliśmy w poprzednich okresach. Saturn daje nam również energię do kontaktu z manifestacją ducha na ziemi. W tym czasie zasadnicze znaczenie mogą mieć dwa kryzysy: pierwszy z nich dotyczy więzi: konflikty w społeczeństwie, które tworzy naszą biografię, zarówno w rodzinie, jak i w dzieciach, partnerach. Jeśli nie uda się przezwyciężyć pojawiających się tu konfliktów, takich jak na przykład odejście dzieci z domu, może pojawić się depresja. Drugi kryzys wynika z otwarcia sumienia przez ducha, który wzywa do przebudzenia, przejawiającego się w poszukiwaniu sprawiedliwości, prawdy, wolności lub braterstwa. W ten sposób to, do czego dąży przebudzenie duchowe, ma się przejawiać w osobie poprzez działanie, obecność i wolę, tak aby mogło być aktywnie wcielone w życie osoby, rozwijając się w jej codzienności: przezwyciężenie poprzednich kryzysów biograficznych będzie konieczne, aby duch mógł się przejawić bez więzów i lęków, bez aktualnych konfliktów w naszej ziemskiej egzystencji, aby móc rozwinąć istotę duchową.

Więcej na ten temat w książce: Ujmij życie w swoje ręce autorstwa Burkhard Gudrun.