Słowo o Ukrainie i Rosji

Autor: T.K., kwiecień 2022

Ruś Kijowska powstała w IX wieku, miała być jednym z pierwszych ośrodków słowiańskiej zasady duchowej, mającej swoje korzenie w starożytnych misteriach atlantyckich. Kijów został założony na ziemiach wschodnich nad rzeką Dniepr. Na południu panowała kultura rzymska i grecka, na zachodzie plemiona germańskie i wikingowie przygotowywały początek V epoki kulturowej. W sąsiedztwie osiedliły się inne plemiona słowiańskie, bałtyckie i ugrofińskie, które również tworzyły ośrodki przyszłej duchowości. Na zachodzie i południowym zachodzie znajdowały się plemiona Lechickie i Morawskie, które później dały początek Polsce, Czechom, Słowacji i południowym narodom słowiańskim. Te grupy plemion miały różne misje duchowe, które Rudolf Steiner opisuje w swoich karmicznych wykładach. Potwierdza to również stara legenda o trzech braciach: Lechu, Czechu i Rusie, którzy najpierw wędrowali razem, ale ostatecznie osiedlili się na różnych ziemiach, dając początek trzem różnym narodom. Lech był założycielem starożytnej Lechii, skupiającej plemiona zachodniosłowiańskie, które później przyjęły nazwę Polska. Czech był legendarnym ojcem plemion południowych, nie tylko Czechów, ale także Słowaków, Serbów i wielu innych. Natomiast Rus był przodkiem plemion wschodnich, które dały początek ziemi zwanej Rusią lub Rusią Kijowską.

Trzej bracia byli legendarnym wyobrażeniem prawdziwych indywidualności, byli słowiańskimi kapłanami i wysokimi wtajemniczonymi w czasach wielkich migracji po upadku Cesarstwa Rzymskiego. Plemiona słowiańskie pojawiły się w tych czasach po raz pierwszy w historii Europy, pod przewodnictwem tych wysokich wtajemniczonych, aby rozpocząć nowe misje kulturowe i duchowe. Ruś Kijowska była krainą kultywowania szczególnej świadomości duchowej. Rusini bardzo wcześnie weszli w głęboką i intymną relację z Chrystusem, po przyjęciu duchowej tradycji Kościoła greckiego. Ich misją duchową było rozwijanie świadomości Michaela w Europie Środkowej, dlatego Archanioł Michał jest potężną imaginacją, która do dziś żyje w tradycji Ukrainy. Kijów to najstarsze miasto Rusi, jej duchowa stolica, od czasów starożytnych nazywana „Matką Miast”. Rusini również rozwinęli wysoką świadomość społeczną, poprosili północne plemiona Wikingów, aby przybyły do nich i nadały im konstytucję społeczną, ponieważ wysoko rozwinięta organizacja społeczna i instynkt demokratyczny istniał jako germański element kulturowy w tych plemionach. Pierwszą i najstarszą dynastię królewską na Rusi zapoczątkował wojownik-wiking Ruryk (Roderik), który został zaproszony przez Rusinów, aby przybyli do nich, aby zostać ich królem. Był to także pierwszy duchowo-społeczny związek między słowiańskim i germańskim elementem kulturowym.

Ruś Kijowska istniała i prosperowała przez wiele stuleci, promieniując głęboką mądrością duchową. Potem nadszedł straszny czas, gdy ciemność nadeszła z dalekiego wschodu, był to najazd tatarski. Tatarzy byli mongolskimi plemionami koczowniczymi zaciekłych wojowników, wędrujących po azjatyckich stepach na koniach, podbijających sąsiednie ziemie. Tatarzy byli spadkobiercami starożytnej tradycji Turanu, koczowników żyjących na północnych ziemiach w czasach prehistorycznych, toczących wojny z prehistorycznym Iranem lub Persją, krainą Zaratustry. Tatarzy kontynuowali turańską tradycję wojen, zniszczenia i zwierzęcej czarnej magii. W XIII wieku zostali wysłani na zachód przez potężnych wschodnich wtajemniczonych zła, którzy nienawidzili duchowości Europy Środkowo-Wschodniej i chcieli ją całkowicie zniszczyć. Tatarzy z wielką furią i nienawiścią najeżdżali ziemie Rusi, palili miasta, mordowali ich obywateli w najbardziej okrutny sposób, torturując, gwałcąc i okaleczając przerażonych Rusinów. Wielu z tych, którzy przeżyli, zwłaszcza kobiety i dzieci, zostało zniewolonych i deportowanych na wschód, by zostać sprzedanymi w krajach arabskich jako niewolnicy. Ziemia Rusi spłynęła krwią, doświadczyła niewyobrażalnych cierpień i terroru, zostałą zdewastowana i wyludniona. Kijów został spalony, a jego mieszkańcy zmasakrowani, to był koniec starożytnej Rusi.

Ale duchowość i kultura Rusi przetrwały, a naród odrodził się pod ochronnym wpływem zachodnich sąsiadów, bałtyckich i słowiańskich. Pierwsi Litwini wypędzili Tatarów z Kijowa i chronili przed atakami ziemie ruskie. Następnie Litwini przyjęli chrześcijaństwo i sprzymierzyli się z Królestwem Polskim. Ziemie Litwy, Polski i Rusi, zwanej obecnie Ukrainą (ziemia na skraju, na granicy), połączyły się we wspólną unię polityczną. Nowi osadnicy przybywali na szerokie stepy wzdłuż Dniepru i mieszali się z pozostałą jeszcze ludnością dawnej Rusi. Kijów został odbudowany przez Unię (zwaną później Rzeczpospolitą), a Ukraina powstała z popiołów dawnej Rusi. Dalsza historia Ukrainy nie była łatwa, naznaczona wielokrotnymi najazdami tatarskimi, a później rosyjskimi, ale także wewnętrznymi konfliktami, bratobójczymi rozlewami krwi, tragediami i cierpieniami. O dominację nad tą ziemią walczyło wiele mocarstw, także z Zachodu, największe znaczenie miały intrygi Kościoła katolickiego i bractw zachodnich, dążących do zdobycia władzy gospodarczej nad Europą Wschodnią. Ale starożytna duchowość przetrwała głęboko w duszach ludzi, świecąc jak ukryte światło w czasach ciemności.

Był też jednak inny kraj założony na tradycji dawnej Rusi, położony na północny wschód od Ukrainy. Była to Moskwa, która przez długi czas istniała pod panowaniem Tatarów. Tak długo, że złe duchowe inspiracje czarnej magii i zniszczenia, żyjące w tych czasach w Tatarach, przenikały całą rosyjską cywilizację. Dały one początek potężnemu i wojowniczemu imperium, zniewalającemu wszystkie sąsiednie ziemie okrutnym despotyzmem. Rosja przejęła i włączyła do swojej kultury spuściznę tatarską, cesarze rosyjscy nie byli już podobni królom starożytnej Rusi, rządzącym narodem za wspólną zgodą i w wolności. W rzeczywistości byli podobni okrutnym i despotycznym tatarskim chanom, których rządy opierały się na strachu i terrorze. Aby zrozumieć, jaką tradycję kultywowali Tatarzy, a później carowie rosyjscy, wystarczy poznać historię potężnego tatarskiego cesarza Czengis-Chana. Podbił on Bagdad, wspaniałą arabską stolicę, kazał wymordować wszystkich jego obywateli przez odcięcie głów, a następnie kazał usypać przerażające piramidy z tysięcy głów ludzkich na ulicach miasta. W ten sam sposób rosyjski car Iwan Groźny nakazał zniszczyć stare miasto Nowogród, wciąż zachowujący starożytną słowiańską duchowość. Wszyscy obywatele zostali wymordowani przez odcięcie głów, zgodnie z  tatarską spuścizną okrucieństwa i despotyzmu. I ta spuścizna żyje teraz w rusycyzmie, o którym nauczał Rudolf Steiner w wykładach karmicznych. Nowogród był niegdyś niezależną republiką chrześcijańską, w której rządziła demokracja i wolność. Został zniszczony i zmasakrowany przez Rosjan w XVI wieku tylko dlatego, że odważył się kultywować ideały duchowe i wolność. To samo dzieje się teraz z Ukrainą, która została skazana przez rosyjskiego tyrana na zagładę i masakrę tylko dlatego, że Ukraińcy chcieli żyć w wolności i demokracji.

Tylko raz w historii Rosji pojawił się władca, który chciał przezwyciężyć to tatarskie dziedzictwo i przywrócić na tej ziemi starożytną słowiańską duchowość. Był to człowiek, który podawał się za Dymitra, ocalałego syna Iwana Groźnego. Udało mu się zdobyć tron ​​rosyjski przy pomocy wojsk polskich, został carem. Istnieją źródła sugerujące, że działał on z inspiracji duchowego prądu Różokrzyżowców. Jego krótkie rządy zaprzeczały tradycji terroru i strachu i miały na celu przywrócenie tradycyjnej słowiańskiej demokracji, na demokratycznych zgromadzeniach przemawiał on bezpośrednio do narodu rosyjskiego. Został jednak zabity w wyniku spisku ludzi, którzy chcieli przywrócić tradycyjny despotyzm w Rosji i w końcu im się to udało.

Ale ta duchowa spuścizna despotyzmu nie była cechą charakterystyczną dla określonego etnosu tatarskiego czy rosyjskiego. Jest to potężna, prehistoryczna mroczna siła, która jest głębokim karmicznym przeznaczeniem ziem północno-wschodnich, takich jak Rosja i Syberia, ale także częściowo bardziej zachodnich ziem, takich jak Ukraina czy Polska. Siła ta ma swoje korzenie w prehistorycznej czarnej magii turańskiej, wywołującej wojny i despotyzm, o czym w swoich wykładach mówi także Rudolf Steiner. Na tych ziemiach zamieszkiwała starożytna, prehistoryczna cywilizacja turańska, tutaj swój początek i inspiracje miały wojny z kulturą starożytnej Persji. Teraz ta potężna mroczna siła, nigdy nie podbita ani nie odkupiona, nadal istnieje w pełnym zakresie na tych północno-wschodnich ziemiach, kultywowana i wykorzystywana przez wschodnich wtajemniczonych zła. I od czasu do czasu wybucha, kierując swoją niszczycielską nienawiść i wściekłość przeciwko starożytnej słowiańskiej duchowości, która chce odkupić tę turańską siłę poprzez Chrystusową zasadę miłości i przezwyciężyć zło cierpieniem i ofiarą. Ta moc Turanu działa w ten sposób, że silnie opanowuje dusze żyjących tam ludzi. Ci opętani ludzie nie są już sobą, nie działają z własnej woli i duszy. Są inspirowani i zdominowani przez potężne siły demoniczne, które zniewalają ludzkie dusze niczym ciemna chmura, która je obejmuje i zmienia ich osobowość. Budzi w ludzkich duszach ogromną pychę, karmi je wizjami potęgi i mocy, rozpalając furią i okrucieństwem. Stają się oni ludzkimi bestiami z duszami opętanymi przez ciemność i szaleństwo, a pod dowództwem swojego despotycznego władcy, inspirowanego przez złych wtajemniczonych, gotowi są najeżdżać spokojne ziemie, mordować i torturować ich obywateli. Tak właśnie się dzieje w przypadku żołnierzy rosyjskich, którzy popełniają te wszystkie straszne okrucieństwa i zabójstwa na Ukrainie, w Buczy, Irpenie czy Mariupolu. Bardzo ważne jest, aby zrozumieć, z jakiego rodzaju inspiracji oni czerpią. Są opętani przez starożytne demony Turanu, ich świadomość jest w stanie szaleństwa i wściekłości, przez co zachowują się jak ludzkie bestie. W tym stanie demonicznej świadomości, nawet ranni, nawet w niewoli, wciąż powtarzają jak zahipnotyzowani, że muszą zabijać, gwałcić i torturować Ukraińców. Demony potrzebują krwi, terroru i niewyobrażalnych cierpień torturowanych ofiar, ponieważ to karmi je duchowo i czyni je silniejszymi. Krew niewinnych ofiar to istota starożytnej czarnej magii turańskiej, która teraz w tak straszny i nieludzki sposób ponownie objawia się w historii.

Potężną imaginację tej turańskiej duchowej ciemności ujawnił Tolkien w wizji Mordoru, mrocznego wschodniego imperium. Ukraińcy zdołali uchwycić tę analogię z wielką duchową intuicją, gdy rosyjskich żołnierzy niszczących ich kraj nazywają orkami, wojowniczymi stworami opętanymi przez demoniczne siły zła i zniszczenia.

Warto wiedzieć, że ta mroczna duchowa siła nie tkwi tylko w jednym narodzie czy krainie, cywilizacja turańska zamieszkiwała duże północne ziemie od dzisiejszych Niemiec po Syberię, jak wskazuje Rudolf Steiner, i to jest obecnie karma tych ziem. Ta duchowa siła jest bardzo potężna i zwodnicza, opanowuje dusze ludzkie w różnych krajach i epokach historycznych. Nacjonalizm sprzyja tej mocy, pomaga zawładnąć świadomością wielu ludzi nie tylko w Rosji, ale na całym świecie. Turańska siła ciemności była także przyczyną ruchów faszystowskich w Europie i nacjonalistycznego szaleństwa nazistów i Holokaustu.

Jaka jest misja Ukrainy i całej Europy Środkowo-Wschodniej w obliczu tego karmicznego przeznaczenia, powodującego straszliwą wojnę i niewyobrażalne cierpienie tysięcy ludzi? Nazwa „Ukraina” jest bardzo stara i ma bardzo głębokie okultystyczne znaczenie, czyli: „kraina na granicy świata duchowego”. Tego rodzaju nazwy są powszechne w Europie Środkowo-Wschodniej. Jedną z najważniejszych nazw jest „próg”. Nazwa stolicy Czech to „Praha”, co oznacza dosłownie „próg”. Ta sama nazwa nosi wschodnia część Warszawy: Praga. W kulturze ukraińskiej zawsze znaczącą rolę odgrywały skaliste progi Dniepru, zwane porohami. Nazwa ta ma głębokie okultystyczne znaczenie nawiązujące do progu świata duchowego. Są też inne bardzo znaczące nazwy. Stolica Polski Warszawa nosi okultystyczną nazwę „Vartislava”, co oznacza „Wrota Słowa”. Taką samą nazwę nosi inne polskie miasto Wrocław (Vratislavia), a także słowacka stolica Bratysława. Wszystkie te nazwy są duchowymi zapowiedziami nadchodzącego VI okresu kulturowego, który będzie Epoką Słowa (Logosu). Samo imię Słowian oznacza „lud Słowa”, ponieważ „slava” lub „slovo” oznacza „słowo” we wszystkich językach słowiańskich. Wezwanie ukraińskich żołnierzy „Slava Ukraini” ma również głębokie znaczenie okultystyczne, ponieważ oznacza: „Ukraina głosi Słowo”.

Bardzo ważne jest, aby mieć świadomość, że te duchowe okoliczności nie są w żaden sposób związane z jakimikolwiek nacjonalistycznymi doktrynami, tendencjami lub intencjami gloryfikacji jakiegokolwiek narodu, etniczności czy linii politycznej. Chodzi o los i karmę całej ludzkości, która obecnie w sposób szczególny koncentruje się na tych tragicznych wydarzeniach na Ukrainie. Chodzi o przyszłość, kiedy powstanie nowa duchowa kultura Słowa (Logosu). Taki wzniosły duchowy cel nie przyjdzie łatwo, może powstać tylko przez przezwyciężenie ciemności, przez cierpienie i poświęcenie całych narodów. Rudolf Steiner mówi, że prawdziwa antropozofia może powstać tylko z intensywnego cierpienia. Chrystus intensywnie cierpiał, był torturowany, a jego ciało przybito do drewnianego krzyża i powieszono. Ale z Jego udręki i krwi powstaje nowe życie dla całej ludzkości. Droga do ducha prowadzi przez cierpienie, to jest droga Chrystusa. Ukraina ma specjalną misję na tej drodze Chrystusa, stojąc na granicy świata duchowego. To oznacza znoszenie jako pierwszy kraj niewyobrażalne cierpienie, którego prędzej czy później doświadczy cały świat, cała ludzkość. Ukraińcy doświadczający tak niewyobrażalnych okropności i przemocy doświadczają tego cierpienia jako pierwsi, ale to także oznacza bycie pierwszymi u bram nowego życia w duchu. To jest dosłownie nowe życie, Chrystus oddaje życie tym, którzy je stracili, będąc ofiarami tej straszliwej wojny sił turańskich przeciwko Logosowi. Zmartwychwstają i żyją oni bezpośrednio po śmierci, w duchu, z jasną świadomością światła Chrystusa, mogąc promieniować tym światłem w ciemność ziemi, gdzie ich bliscy wciąż żyją, walczą i cierpią. Chrystus mówi: Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem. Kto wierzy we mnie, nawet jeśli umrze, będzie żył. 

A to nowe życie wyrastające z wojny, śmierci i cierpienia jest najjaśniejszą nadzieją na pokój, przezwyciężenie śmierci i cierpienia, ale także odkupienie mrocznej karmy Turanu i ocalenie rosyjskich dusz opętanych przez demoniczne siły. Duchowe światło może świecić tylko pokonując ciemność, to jest ideał Michaela walczącego ze smokiem. Będzie to pierwszy fundament nadchodzącej szóstej epoki Słowa.

T. K.