Walter Johannes Stein
źródło: Wikipedia
Stein studiował matematykę, fizykę i filozofię na Uniwersytecie Wiedeńskim, po czym pod koniec I wojny światowej obronił doktorat z filozofii, nad którym pracował jeszcze w czasie służby w jednostce artyleryjskiej. Od około 21 roku życia stał się osobistym uczniem Rudolfa Steinera i korzystał z jego nieoficjalnej opieki podczas pisania pracy doktorskiej. Praca ta była w ogólnym zarysie próbą napisania teorii poznania dla wiedzy duchowej.
Po pierwszej wojnie światowej Stein pomagał Steinerowi w propagowaniu Trójpodziału Społecznego. Kiedy w 1919 roku stało się jasne, że wysiłki te nie odniosą sukcesu, Steiner poprosił Steina o nauczanie historii i literatury niemieckiej w pierwszej szkole waldorfskiej w Stuttgarcie. To właśnie w ramach tej pracy Stein rozpoczął swoje badania nad Graalem, które zakończyły się w 1928 r. książką The Ninth Century and the Holy Grail. W pracy tej próbował zidentyfikować historyczne osoby i wydarzenia przedstawione w eposie Graala i zinterpretować Parsifala jako ezoteryczny dokument reprezentujący ludzką drogę wewnętrznego rozwoju. Stein napisał również wiele artykułów na te tematy.
Od początku lat 20-tych Stein prowadził liczne wykłady na temat antropozofii i tematów pokrewnych, dając do 300 wykładów rocznie. Napisał również wiele artykułów do „The Present Age” i podobnych czasopism oraz kilka krótkich książek, w tym „The Principle of Reincarnation”, „Gold: in History and in Modern Times”, „West-East: A Study in National Relationships, Labour: in History and in Modern Times oraz The British: Ich psychologia i przeznaczenie. Stein twierdził, że w 1924 r. miał duchowy przełom, korzystając z medytacyjnych metod Steinera i osiągnął pewien wgląd we własną karmiczną przeszłość.
Podobnie jak Ita Wegman, Willem Zeylmans van Emmichoven i wielu innych, Stein został wydalony z Powszechnego Towarzystwa Antropozoficznego.
Stein przeniósł się do Londynu w 1933 roku, na zaproszenie Daniela Nicola Dunlopa. Dunlop był dyrektorem British Electrical and Allied Manufacturers’ Association (BEAMA) i przewodniczącym rady wykonawczej World Power Conference. Dunlop wezwał Steina do Londynu, aby objął stanowisko w dziale badań Światowej Konferencji Mocy; najwyraźniej założył Światową Konferencję Mocy jako prekursora Światowej Konferencji Ekonomicznej i wezwał Steina do Londynu, aby pomógł mu zwłaszcza w tym drugim, bardziej ambitnym projekcie. Dunlop zmarł w 1935 roku, zanim udało się zrealizować ten plan, ale Stein zrealizował życzenie Dunlopa o niezależnym czasopiśmie kulturalnym w postaci The Present Age. Stein, który w ramach współpracy z Dunlopem podjął różne studia z zakresu ekonomii, geografii i geologii, był w stanie zebrać wyniki tej pracy w specjalnym wydaniu czasopisma pod tytułem Ziemia jako podstawa gospodarki światowej. Publikacja czasopisma została wstrzymana wraz z rozpoczęciem II wojny światowej.
Podczas i po II wojnie światowej Stein nawiązał wiele kontaktów w kręgach rządowych w Wielkiej Brytanii, jak również z holenderską i belgijską rodziną królewską.
*
Stein jest jednym z głównych bohaterów książek Trevora Ravenscrofta „Włócznia przeznaczenia” i „Puchar przeznaczenia”. Mimo, że Ravenscroft twierdził, że był uczniem Steina, reporter śledczy Eric Wynants odkrył, że związek Stein/Ravenscroft był zupełnym wymysłem podczas przeprowadzania wywiadu z Ravenscroftem do artykułu w 1982 r.
Koniecznie naleźało by tu dopisać parę szczegółów z życia Waltera Steina. Aspekt polski, gdzie młody Robert Walter odbywa naukę w pierwszej szkole Waldorfskiej w Stuttgarcie, zostaje uczniem m.in. Waltera Steina ( W. Stein jest przedewszystkim matematykiem i fizykiem), a z czasem jego przyjacielem. Przez lata korespondują ze sobą, gdyż Robert W. wykazywał szczególne zdolności w matematyce i Walter S. namawiał Roberta na studia zagraniczne w tym temacie, na które Roberta W. poprostu było niestać.
Pozwolę sobie uzupełnić informację o Walterze S.:
dr. Stein, Walter Johannes
Nauczyciel waldorfski, publicysta, praktyk medycyny alternatywnej.
*06.02.1891, Wiedeń (wówczas Austro-Węgry)
✟7 lipca 1957, Londyn (Wielka Brytania)
Walter Johannes Stein był jednym z najwybitniejszych uczniów i pracowników Steinera, jednym z najwybitniejszych nauczycieli pierwszej szkoły waldorfskiej w Stuttgarcie oraz zaangażowanym mówcą na temat antropozofii i trójstronności społecznej. Od 1933 roku pracował w Anglii jako korespondent biznesowy, redaktor i wreszcie jako naturopata.
Urodził się w Wiedniu pod koniec XIX wieku i dorastał wraz ze starszym bratem w kulturalnej rodzinie. Jego ojciec był prawnikiem pochodzenia węgierskiego; szczególnie bliska była mu matka, teozofka. „W swój niezwykle żywy, muzyczny wdzięk przekazała swoim dzieciom całe piękno, jakie może przekazać prawdziwie austriacki i prawdziwie wiedeński duch.” (Hahn 1957, nr 41, s. 134).
Wybraną szkołą – choć rodzice byli protestantami – było katolickie Schottengymnasium, szanowane miejsce nauki dla synów wykształconej klasy średniej. Benedyktyni prowadzili szkołę średnią w niezwykle nowoczesny sposób. Nauczyciele i biblioteka umożliwiły uczniom dostęp do całości kultury europejskiej bez względu na wrażliwość Kurii Rzymskiej. Nic więc dziwnego, że studenci żyli w świadomości, że należą do elity, z której mogą być dumni.
A jednak niezwykle inteligentny Walter Johannes Stein zdołał utrzymać pozycję siedzącą. Został więc kolegą z klasy Eugena Kolisko, który wkrótce stał się jego najbliższym przyjacielem – przyjaźnią, która trwała aż do przedwczesnej śmierci Kolisko w 1939 roku. Kiedy matka Steina chciała „nawrócić” syna na teozofię, ten ją odrzucił, ale obiecał przeczytać książkę, jeśli zrezygnuje z nalegań. Matka dała mu Steinera „Jak zdobywać wiedzę o wyższych światach?”. Stein zanurzył się w książce i zabrał ją ze sobą do szkoły. Kolisko widziało to w drodze razem do szkoły. Pożyczył książkę i przeczytał ją w jeden wieczór. Obydwa zapaliły się (por. Tautz 1989).
Lata licealne nie przyniosły już żadnych problemów i po ukończeniu studiów Stein rozpoczął studia matematyczne, fizyczne i filozoficzne w Wiedniu. Jednocześnie zajmował się twórczością Steinera. W 1913 roku wysłuchał jego wykładu w Wiedniu, wywarł na nim głębokie wrażenie i został jego osobistym uczniem. Steiner udzielał mu rad dotyczących studiów: „Przeczytaj dzieła filozoficzne Berkeleya, który zaprzeczał istnieniu materii, i Locke’a, który wszystko chciał oprzeć na świecie zmysłów. Następnie napisz epistemologię nauk duchowych, unikając każdego z tych dwóch jednostronnych punktów widzenia […]. Poznaj pełnię świata poprzez Arystotelesa, a akt poznania jako taki poprzez filozofię Fichtego.” (Hahn 1957, nr 42, s. 202)
Jako oficer artylerii w armii austro-węgierskiej Stein brał udział w I wojnie światowej, w której zginął jego ukochany brat. W 1918 roku obronił doktorat na podstawie rozprawy epistemologicznej pt.: „Wkład historyczno-krytyczny w rozwój filozofii nowożytnej”. W swojej rozprawie Stein zastosował się do rad udzielonych mu przez Steinera. Mimo wojny udało mu się okazjonalnie z nim porozmawiać na temat treści, co stało się pierwszą pracą naukową, w której udało się z powodzeniem przedstawić antropozoficzne punkty widzenia (por. Stein/Steiner 1985). W tym samym roku ożenił się z Norą von Baditz, która studiowała eurytmię w Dornach i zaczął opowiadać się za potrójnym podziałem społecznym. Dzięki talentowi mówcy, zapałowi bojowemu i bezkompromisowej ostrości argumentacji niezliczone dyskusje i spotkania zamienił w areny, na których toczył intelektualną walkę o społeczną perspektywę na przyszłość.
Kiedy latem 1919 roku stało się jasne, że wysiłki na rzecz reorganizacji społeczeństwa nie przyniosły rezultatu, Stein był jednym z pierwszych nauczycieli w Stuttgarckiej Szkole Waldorfskiej – choć nie znanych mu przedmiotów matematyki i fizyki, ale jako nauczyciel języka niemieckiego i historii. Z charakterystycznym zapałem zagłębiał się w dziedzinę historii; Zaplanował zakrojone na szeroką skalę dzieło dotyczące historii świata, którego tom poświęcony IX w. ukazał się w 1928 r., co nie obyło się bez kontrowersji zarówno wtedy, jak i później. Jako nauczyciel i człowiek Stein stał się jedną z najbardziej wpływowych postaci dla uczniów nowej szkoły. Oprócz przyjaźni z Eugenem Kolisko nawiązał bliskie relacje ze swoimi kolegami Herbertem Hahnem, Karlem Schubertem i Caroline von Heydebrand. Miał także produktywne i bliskie relacje z Marią Röschl i Ernstem Lehrsem. Te osobiste relacje wyrażały zupełnie inną stronę jego istoty: zaangażowanie, wdzięk i urok, w połączeniu z umiejętnością przekształcenia każdej z tych przyjaźni w ludzkie wydarzenie.
Jego zaangażowanie w pracę antropozoficzną wykraczającą poza pracę w szkole waldorfskiej było równie wyraźne, jak wielu jego wczesnych kolegów. Rudolf Steiner scharakteryzował go w 1922 r. po kongresie w Hadze: „Dr. Stein w naturalny sposób wyrósł na antropozoficzny sposób myślenia i badań od młodości poprzez wewnętrzne, naturalne powinowactwo. Jest bystrym myślicielem i odważnie przedstawia antropozofię i samoobjawianie się własnej osobowości […] Oni [słuchacze] powinni dojść do wniosku, że antropozofia jest świadomie ugruntowaną materią wiedzy i życia.” (Steiner 1921/ 22, s. 309)
Śmierć Steinera w 1925 r. oznaczała głęboki punkt zwrotny w jego życiu, zwłaszcza że nie mógł już z nim rozmawiać o licznych kwestiach, które paliły go w wyniku intensywnego rozwoju duchowego. Jego bezwarunkowe wsparcie, ale jeszcze bardziej jego porywające i często gwałtowne zaangażowanie w szkołę myślenia reprezentowaną przez Itę Wegman w Powszechnym Towarzystwie Antropozoficznym po 1925 r. wydawało się katastrofalne. Sprowadzało go to coraz bardziej na margines nierozwiązywalnych konfrontacji. Z zadań i funkcji w Niemieckim Towarzystwie Antropozoficznym zrezygnował w 1928 r. – od 1923 r. był członkiem jego zarządu – a szkołę stuttgarcką opuścił (został wyżucony?, podobnie jak jego przyjaciel Eugen Kolisko ) w 1932 r. po 13 latach pracy.
Podążył za telefonem do Anglii. Tam Daniel Nicol Dunlop poszukiwał pracownika do biura badawczego przy założonej w 1924 roku Światowej Konferencji Energetycznej. Ten dalekowzroczny i odpowiedzialny człowiek świata i okultysta dostrzegł już potrzebę świadomego gospodarowania ziemskimi źródłami energii, czyli globalnie i społecznie. Na swojego pracownika i partnera w tym ogromnym przedsięwzięciu wybrał Waltera Johannesa Steina. Sam Stein pisał w 1933 r.: „Zająłem się życiem biznesowym. Jestem kierownikiem i organizatorem biura badawczego na Światowej Konferencji Energetycznej […]. Koresponduję ze 107 krajami i zbieram wiadomości gospodarcze, aby je opublikować.” (Tautz 1989, s. 207) W 1935 roku rozpoczął pracę nad miesięcznikiem „World Survey”, światowym serwisem gospodarczym założonym przez Dunlopa. W tym samym roku zmarł Dunlop, a wkrótce potem Stein stracił stanowisko. Wiele z jego możliwości i perspektyw nie byłoby już realizowanych bez Dunlopa. Niemniej jednak w grudniu 1935 roku ukazał się pierwszy numer miesięcznika „The Present Age”, wyrafinowanego magazynu biznesowo-kulturalnego, który Stein założył za namową Dunlopa. Oprócz międzynarodowego personelu, sam napisał wiele artykułów. Wraz z wybuchem II wojny światowej czasopismo musiało zostać zlikwidowane.
Stein od najmłodszych lat miał silne wyczucie zagadnień medycznych i terapeutycznych. W latach 20. XX w. zaczął zdobywać wszechstronną wiedzę medyczną, w 1921 r. wziął udział w drugim kursie medycznym Steinera (GA 313), a bliska przyjaźń i współpraca z lekarzami Itą Wegman i Eugenem Kolisko zaowocowała związaniem się z Instytutem Terapii Klinicznej w Arlesheim oraz pracę w czasopiśmie medycznym „Natura”. Ostatecznie doświadczenie cierpień pacjentów tropikalnych podczas podróży do Afryki Północnej w 1931 roku doprowadziło do decyzji o rozpoczęciu działalności terapeutycznej. W czasie II wojny światowej zaczął realizować tę orientację. Zaczynając od produkcji leków, coraz częściej miał kontakt z pacjentami, którzy szukali u niego pomocy. Jako naturopata pozostał aktywny do końca swojego życia w 1957 roku. Opisał siebie jako „znachora”, znachorę-lekarza. Chociaż brakowało mu stałego, naukowego stopnia naukowego, w naturze Steina leżało prowadzenie szeroko zakrojonych studiów i badań w kwestiach medycznych i terapeutycznych. Poza praktyką alternatywną prowadził wykłady medyczne i doradzał praktykującym lekarzom. Pozostawił po sobie liczne szkice i przygotowania do książki medycznej, poruszającej intelektualno-historyczne podstawy i duchowe perspektywy współczesnej medycyny.
Współczesny współczesny, który pod wpływem upływu XX wieku stał się sceptyczny i powściągliwy, zwykle nie podziela postawy wielu kolegów Steinera, którzy spodziewają się w niedalekiej przyszłości drastycznej zmiany wewnętrznej postawy ludzkości i jej działań społecznych. przyszły. Ale to właśnie żył Walter Johannes Stein: płonął entuzjazmem i wciąż nową nadzieją, że świat może się znacząco zmienić, jeśli tylko zostaną stworzone odpowiednie połączenia. Wiążąc więc z królem belgijskim duże nadzieje, udał się do Turcji, aby przekonać Kemala Paszy Atatürka do wprowadzenia potrójnego systemu społecznego, a za pośrednictwem swojej drugiej żony, Holenderki Johanny Lunge, próbował znaleźć osobisty kontakt z Winstonem Churchillem. Faktycznie, w czasie wojny wykonywał dla niego misję.
W powojennej Anglii Walter Johannes Stein był prawdopodobnie najbardziej cenionym mówcą antropozoficznym i często co tydzień wypełniał salę londyńskiego Rudolfa Steinera House – pierwszego domu o tej nazwie, który został otwarty w centralnym miejscu w 1925 roku. Zajmował się zagadnieniami intelektualnymi i kulturowo-historycznymi, historycznymi, społecznymi lub ekonomicznymi, pedagogicznymi czy terapeutycznymi, które opierały się na solidnych studiach, energicznym i nieustannym badaniu twórczości Steinera i jego własnych doświadczeń. Jego angielska intonacja w języku wiedeńskim była czasami niemal niezrozumiała, ale nie odstraszała jego angielskich słuchaczy, którzy w większości pochodzili z kręgów kulturalnych. Nie mogli zrozumieć, jak tak inteligentna osoba nie może lepiej nauczyć się ich języka, więc wyjaśnili sytuację, wychodząc z założenia, że mówił tak celowo.
Stein mieszkał – choć często widywał swoją żonę Johannę – w domu Rachel Carr. Była wykształconą i zamożną damą londyńskiego społeczeństwa, była rozwiedziona i mieszkała w pięknym domu z dwójką nastoletnich dzieci. Dzięki niej Stein znalazł coś, czego wcześniej mu brakowało: niezależną od niego kobietę, która jednak była przy nim. Rzadko była nieobecna na jednym z jego licznych wykładów i zawiozła go swoim samochodem na większość wydarzeń poza Londynem. Jednak warunki społeczne panujące w Anglii na początku lat pięćdziesiątych nie tolerowały takiego stylu życia człowieka publicznego. Życie Steina w domu Rachel Carr oznaczało: „Żyje w grzechu”. I dlatego Cecil Harwood, wówczas odpowiedzialny za pracę antropozoficzną, był przyjacielem Steina i cenił jego zaangażowanie, rozległą wiedzę i publiczność. wykłada w Domu Rudolfa Seta Steinera.
Życie Waltera Johannesa Steina sprawia wrażenie burzliwego początku, którego załamania są oczywiste. Żył całkowicie na tym świecie i cieszył się wieloma jego przyjemnościami, ale gdy mówił o życiu umysłu, słuchacz miał wrażenie, że też tam jest zupełnie jak w domu. Był palaczem nałogowym i zmarł w wyniku operacji w wieku 66 lat.
Rudi Lissau/Bodo v. Plato