W czasie I wojny światowej i w latach po jej zakończeniu Rudolf Steiner intensywnie zajmował się tzw. kwestią społeczną, w której upatrywał główną przyczynę katastrofy wojennej i społecznego chaosu w powojennej Europie. Jako jedyny środek ratunku i drogę wyjścia z dramatycznej sytuacji społecznej widział gruntowne przeobrażenie organizmu społecznego, polegające na podziale tego organizmu na trzy równorzędne człony, całkowicie autonomiczne i niezależne od siebie nawzajem:

1) Życie gospodarcze — obejmuje wszystko to, co przychodzi do człowieka ze świata przyrody i po przeobrażeniu w procesie produkcji staje się towarem, wchodzi do obrotu towarowego, a na koniec podlega konsumpcji. Życie gospodarcze powinno być całkowicie niezależne od innych sfer życia społecznego, zwłaszcza od państwa, które nie powinno prowadzić żadnej działalności gospodarczej i powinno całkowicie powstrzymać się od bezpośredniej ingerencji w sferze produkcji, obrotu towarowego i konsumpcji. Z samego obrotu gospodarczego należy wyłączyć stosunek pracy i inne związane z pracą stosunki prawne, należy również w taki sposób ukształtować prawo własności środków produkcji, aby została zachowana równowaga pomiędzy interesami jednostki i wymogami indywidualnej inicjatywy i wolnej konkurencji, a interesami społeczeństwa jako całości.

2) Życie państwowo-prawne — w jego zakres wchodzi wszystko to, co stanowi podstawę wzajemnych stosunków między ludźmi. Stosunki te powinny być oparte na zasadach demokratycznego państwa prawnego.

3) Życie duchowe — wszystko to, co wypływa z człowieka jako wolnej indywidualności: nauka, sztuka, edukacja itd. Te dziedziny życia społecznego powinny uwolnić się od zależności od życia gospodarczego (interesy gospodarcze nie mogą wpływać np. na swobodną twórczość artysty lub naukowca, na sposób, w jaki nauczyciel prowadzi zajęcia) i bezpośredniej ingerencji państwa. Do tej sfery zalicza się również sądownictwo — państwo nie powinno z góry wyznaczać i mianować sędziów, lecz powinni być oni wybierani przez indywidualnych ludzi na zasadzie zaufania do sędziego jako indywidualnej jednostki, kierującej się swobodnym osądem w rozstrzyganiu sporów.

Podstawowe zasady trójpodziału organizmu społecznego Steiner zawarł w swojej książce: „Die Kernpunkte der sozialen Frage” („Sedno kwestii społecznej”).

T.K.