Druga święta noc: 25-26 grudnia

Druga noc  25-26 – Ze wskazań Rudolfa Steinera dla Herberta Hahna. Intermediarius: B.S.

„Noc Jana. Orzeł duszy wznosi się wysoko na skrzydłach i spoglądając wstecz z dużej wysokości, obserwuje własne życie. Teraz człowiek rozpoznaje prawa karmy.

Tajemnica: wybór wąskiej i trudnej ścieżki lub ścieżki, która jest szeroka i łatwa.

Tym, którzy narodzili się z ciała, trudno jest znaleźć ścieżkę ducha.

Bhagavad Gita: egoistyczne życie czy życie poświęcone ludzkości?”

Druga kontemplacja:

„Boże Narodzenie to czas podnoszący na duchu, który czasami może kolidować z materialistycznymi ideami współczesnego świata. Musimy znaleźć delikatną równowagę między doświadczaniem naszej duchowej jaźni i naszej ziemskiej jaźni. Jesteśmy skłonni ubrać naszą duchową jaźń w nasze ziemskie zrozumienie, tym samym maskując jej piękno i czystość. Naszym zadaniem jest zintegrowanie tych dwóch, zawsze uznając, że nasza duchowa jaźń stanowi podstawę naszej ziemskiej jaźni.

Kiedy patrzymy na nasze życie oczami naszego duchowego ja, widzimy, że przyciągamy wszystkie nasze trudności w wyraźnym celu uczynienia nas silniejszymi i bardziej obiektywnymi. Bo tylko obiektywnie możemy zobaczyć nasze duchowe ja, nasze Ja Jestem. Chrystus przyszedł na ziemię, aby dać nam osobisty użytek z naszego Ja Jestem: to jest prawdziwy prezent świąteczny. Czy odrzucamy to? Tak. Za każdym razem, gdy obwiniamy innych za to, co nam robią, odrzucamy ten dar. Przyjmujemy ten dar tylko wtedy, gdy uznamy, że cokolwiek się z nami dzieje, przyciągnęliśmy, abyśmy mogli pełniej doświadczyć tego daru. Jeśli możemy stać się zainteresowanym obserwatorem wszystkiego, co dzieje się w naszym życiu, stajemy z Chrystusem i dzielimy się Jego dziełem.” 

II wersja

Obszar Wodnika związany jest z hierarchią Aniołów. Aniołowie mają szczególny związek z wodą będącą ziemskim obrazem substancji eteru kosmicznego, z którego zbudowane są anielskie i ludzkie ciała eteryczne. Ciało eteryczne posiada przede wszystkim dwie właściwości: życie i pamięć. Dlatego w sagach i legendach różnych narodów mowa jest o „żywej wodzie” lub „wodzie życia”, jako o symbolu życiodajnych sił eteru kosmicznego. Uczeń nauki duchowej przyjąć musi napój pamięci i napój zapomnienia – opisuje Rudolf Steiner w „Jak osiągnąć poznanie wyższych światów?” (w rozdziale o wtajemniczeniu). Podobne wyobrażenia znajdujemy w „Boskiej komedii”, gdzie Dante przy przejściu ze świata duszy do krainy ducha wykąpać się musi w wodach dwóch rzek; rzeki pamięci i rzeki zapomnienia, Lethe i Eunoe.

Aniołowie, w przeciwieństwie do człowieka nie posiadają ciała fizycznego jako najniższego członu swojej istoty, ale ciało eteryczne(GA 99,3.5.1907). Dlatego Rudolf Steiner nazywa ich w „Nauce duchowej w zarysie”, „Synami Życia”. Jeśli jednak chcę oni z własnej woli utworzyć sobie pewien rodzaj ciała fizycznego będący zawsze odbiciem ich wyższych duchowych zasad(członów), to właśnie woda jest tym najgęstszym żywiołem, z którego mogą je zbudować (GA 110,16.4.1909).³ Ten stosunek hierarchii Angeloi do elementu wody wywodzi się z dawnego Księżyca. Dawny Księżyc, na którym przechodziły one stan człowieczeństwa, składał się z elementu wodnego, płynnego. Wtedy Aniołowie wlali w ludzki organizm stojący na stopniu rozwoju zwierzęcego to, co stało się później substancją krwi i soków: „to była praca Aniołów… wprowadzenie soków krwi w człowieka” (GA 99, 3.6. 1907). Woda będzie także najgęstszą substancją przyszłego Jowisza, na którym dzisiejszy człowiek osiągnie stopień rozwoju Anioła, będzie woda. Zadaniem Aniołów na Ziemi jest prowadzenie pojedynczego człowieka przez kolejne wcielenia ziemskie. Są one „czujnymi jestestwami, które przechowują pamięć z jednej inkarnacji na drugą tak długo, jak nie jest w stanie uczynić tego sam człowiek” (GA 110, 15.4.1909). W Zodiaku znak Wodnika wskazuje na idealnego, przeduchowionego człowieka. Stąd pochodzi jego szczególny związek z hierarchią Aniołów. Każdy Anioł bowiem objawia człowiekowi najbliższy mu duchowy ideał, pewien rodzaj wyższego idealnego celu jego duchowego dążenia: „W rzeczywistości jest tak, jak gdyby człowiek od początku swojej ziemskiej wędrówki spoglądał wzwyż na pełnego godności ducha będącego dla niego przykładem, ducha, który w pełni zapanował nad swoim ciałem astralnym [obraz Wodnika lejącego z pełnym spokojem i harmonią czystą wodę] który mówi: takim musisz być, gdy zakończysz kiedyś ten ziemski rozwój …I czy się powie, że człowiek spogląda na swoje wyższe Ja [Manas], do którego powinien się stale upodabniać, czy że spogląda na swojego Anioła jak na swój wielki wzór, to w gruncie rzeczy oznacza to samo.” (GA 105,6.8.1908). Kolejna możliwość świadomego wzniesienia się do tego ideału otworzy się dla człowieka – o ile wcześniej nie wstąpi na ścieżkę indywidualnego rozwoju ezoterycznego – w szóstej epoce kulturowej, która stoi pod znakiem Wodnika. Wówczas cała ludzkość poniekąd w „naturalny sposób” prześwietlona zostanie substancją Manas, którą ześlą istoty anielskiej jako wzniosły dar niebios. A ponieważ w szóstej epoce ludy słowiańskie będą stanowiły jakby swego rodzaju duchowe jądro, już dziś zaczyna rozwijać się wśród nich wyjątkowo intymny i bezpośredni stosunek człowieka do prowadzącej go istoty anielskiej.

Ten bezpośredni związek z istotą anielską jest w naszych czasach możliwy w zasadzie dla każdego człowieka, jeśli tylko zdecyduje się wstąpić na drogę duchowego rozwoju dostępną dzięki współczesnej nauce duchowej. Punktem wyjścia, a zarazem najpewniejszą podstawą tej drogi jest przepracowanie i przeduchowienie ludzkiego myślenia. Myślenie będące wynikiem wyższego rozwoju musi stać się całkowicie żywe i „płynne”, jak wodna substancja – a w końcu eteryczne. Jeśli człowiek to osiągnie, będzie w stanie w swoje ożywione, eteryczne myślenie przyjąć impulsy istot anielskich. Wtedy taki człowiek wprowadzony będzie przez Anioła, który stanie się jego wyższym przewodnikiem, do świata imaginacji, eterycznego otoczenia Ziemi (w sferę Księżyca). Na zakończenie należy jeszcze zwrócić uwagę, że Jan Chrzciciel otrzymał szczególne wtajemniczenie związane z kosmicznym obszarem Wodnika: „Wzrok Jana Chrzciciela został tak wyszkolony, że w nocy spoglądać mógł poprzez materię Ziemi na kosmiczny gwiazdozbiór Wodnika”. (GA 124,6.12.1910). W konsekwencji tego szczególnego wtajemniczenia mogła przez niego działać konkretna istota należąca do hierarchii Aniołów, co wspomniane jest także w Ewangeliach (np. Mk 1,2). Jan przez chrzest w wodzie wywoływał w ludziach, którzy do niego przyszli, aby dać się ochrzcić, częściowe oddzielenie się ciała eterycznego od fizycznego. Powodowało to bezpośrednie przeżycie Anioła Stróża, który wskazywał takiej duszy zbliżające się do Ziemi jestestwo Chrystusa.

ANIOŁ – istoty eteryczne, najniżej objawiają się w wodzie
znak zodiaku : WODNIK kolor: RÓŻOWY