Marie Steiner-von Sivers

źródło: Wikipedia

Marie Steiner-von Sivers (ur. Marie von Sivers, 14 marca 1867 – 27 grudnia 1948) była drugą żoną Rudolfa Steinera i jednym z jego najbliższych współpracowników. Wniosła wielki wkład w rozwój antropozofii, szczególnie w pracę nad odnowieniem sztuk performatywnych (eurytmii, mowy i dramatu), oraz redagowaniem i wydawaniem literackiego majątku Rudolfa Steinera.

Marie von Sivers urodziła się w arystokratycznej rodzinie we Włocławku, w Polsce, która była wówczas częścią imperialnej Rosji. Była dobrze wykształcona, znała biegle język rosyjski, niemiecki, angielski, francuski i włoski. Uczyła się teatru i recytacji u kilku nauczycieli w Europie.

Związek z Rudolfem Steinerem
Marie von Sivers „pojawiła się pewnego dnia” na jednym z wczesnych wykładów Rudolfa Steinera w 1900 roku. Jesienią 1901 roku postawiła Steinera przed pytaniem: „Czy byłoby możliwe stworzenie ruchu duchowego opartego na europejskiej tradycji i impulsie Chrystusa?” Rudolf Steiner relacjonował później:

Dzięki temu otrzymałem możliwość działania w sposób, który wcześniej tylko sobie wyobrażałem. Pytanie zostało mi postawione, a teraz, zgodnie z prawami duchowymi, mogłem zacząć na nie odpowiadać.

Marie von Sivers współpracowała ze Steinerem do końca jego życia i kontynuowała jego pracę po jego śmierci w 1925 roku, aż do własnej śmierci w 1948 roku. Towarzyszyła mu i pomagała jako sekretarka, tłumaczka, redaktorka, organizatorka jego podróży wykładowych i innych działań publicznych. Wspierała pracę Steinera z własnych środków i w 1908 r. założyła Philosophical-Theosophical Press (później Philosophical-Anthroposophical), aby publikować prace Steinera.

24 grudnia 1914 roku von Sivers poślubiła Rudolfa Steinera. Anna Eunicke Steiner, pierwsza żona Steinera, zmarła w 1911 r. Począwszy od 1914 r., Steiner sporządzał kolejne testamenty, w których wymieniał Marie Steiner-von Sivers jako spadkobierczynię całego jego dorobku i majątku oraz następczynię w kierowaniu ruchem antropozoficznym.

Eurytmia i kształtowanie mowy
Począwszy od 1912 r., Rudolf Steiner rozwijał sztukę eurytmii. Pod kierunkiem Marie rozwijała się ona w trzech kierunkach: jako sztuka sceniczna, jako integralna część pedagogiki waldorfskiej oraz jako metoda terapeutyczna. Pod jej okiem powstały dwie szkoły eurytmiii: w Berlinie i w Dornach.

Marie von Sivers, która kształciła się w zakresie recytacji i elokwencji, podjęła studia nad czysto artystycznym mówieniem. Dawała wprowadzające wystąpienia poetyckie na wykładach Steinera i pomagała mu w opracowaniu czterech Dramatów Misteryjnych (1910-1913). Z jej pomocą Steiner przeprowadził kilka kursów mowy i dramatu, których celem było podniesienie tych form do poziomu prawdziwej sztuki.